Tranen

Zijn die laatste druppels
tranen van gisteren
en is verdriet te wassen

of draaien beide voeten
cirkels in zacht zand
waar die laatste roos
nog steeds ligt
met haar gezicht naar het licht

water gaf ik haar niet
ik gaf haar aan jou
als dank voor mijn leven
doornen zag ik niet

geef mij dan
een klein beetje zon
voor morgen
wanneer de dag
niet omkomt
en het duister
weer gedachten vangt

een klein beetje maar

Lied van de stilte

Het laatste lied

dat ik ooit speelde op mijn gitaar
werd door niemand gehoord.

Enkel de wind nam het mee
en toch zingt het
door de eeuwen heen.

Het werd de melodie van de stilte
maar het gehuil van de mensen
brak haar waarde.

Het was een lied van bevrijding
maar de ketens van de mensen
hielden het tegen.

Het was een geluid van verzoening
maar het egoïsme
brak zijn kracht.

Het was een toon van liefde
maar het genot
heeft het vervalst.

Nu kan je niets meer horen
het is met de tijd meegevlogen
en toch zingt het
door de eeuwen heen.

Gebogen

Gebogen over mijn schaduw
sta ik getekend van verdriet
er zijn mensen die me passeren

maar naar me kijken doen ze niet

wat geweest is lijkt oneindig

tikte traag aan mij voorbij

en ik bleef bij de gedachten
hoelang het heden nog zou zijn

zonder al te warme kleding

tikt de vorst weer op mijn rug

en bevriezen stil mijn handen

hoor ik de wind die naar me zucht


en hier sta ik dan in mijn eentje
daar vervliegt mijn laatste hoop
ik vraag me af hoe het zou komen
waarom juist ik het leven koos.

Fijn weekend gewenst

Ik wens iedereen een heel fijn weekend toe!

Je handen, vriend, hebben veel gedragen

je hart heeft al te vaak geweend

het leven spaarde niet je slagen

het heeft je nauw respijt verleend

toch straalt nog uit je ogen

van ver geluk, de milde gloed

eens vind je 't land waar tranen drogen

en komt er rust in je gemoed

dan tel je niet de bittere tranen

maar wandelt vreugde langs je pad

dan zweven duizend witte zwanen

omheen de zon, die je toen vergat.

Stille zee

ik neem je mee

vanavond

vanavond neem ik je mee

weer naar zee

en ik zal je dragen als vroeger

op dat lege strand

langs het water

van toen

toen de zon overgoten

onze schaduwen aaide

en jij stilaan vervaagde

tot jij niet meer was

maar vanavond

vanavond neem ik je mee

weer naar zee

en zal weten

ook al ben je niet meer

ik je toch weer zal dragen

Love at midnight

Hou me vast wanneer de dag

naar de schemer drijft

de avond langs mijn lippen strijkt

met huiverende vleugels

en als het duister stilte brengt

omarm dan ook mijn angst

die je ontbloot

in ogen ziet

want jij alleen

verwarmt de kilte

de nacht is blind

voor het verdriet

Verjaardag Michael

Gisteren was het Michael zijn verjaardag en dat hebben

we natuurlijk gevierd.
Op het forum waar ik moderator ben zijn er heel wat uitwerkingen gemaakt

en ééntje ervan wil ik hier neerzetten!

For Always

Jouw vingers spelen met mijn huid,

glad, rond, rillend.

Als dan mijn borsten tepels biedt,

je willen vochtig wenkt,

verglijd ik in je minnen.

Geen spel, maar aangename pijn

verenigd in één hete adem

bevend, schokkend,

beelden flitsend voor de ogen,

niet menselijk meer.

Ongesmoord in climax uitgeschreeuwd

in onhoudbare ogenblikken.

Leeg, onvermogend,

alsof de leden

lam zonder bloed,

weigeren die toestand te verlaten.

Klamheid groeit naar warmte,

verlangen naar tederheid,

het woordgefluister

mooier dan ooit tevoren,

moeizaam, zacht,

vooral: ik hou van jou!

Ongemeend verschijnt een lach

op haar gezicht

terwijl zij steeds opnieuw probeert

te vliegen zonder vleugels

ik zie haar zweven

over witte wolken

smetteloos en rein

en denk dan

vliegen met vernielde vleugels

moet voor engelen moeilijk zijn

Droomwereld

De storm van de liefde

Ik zing met jou stille melodieën

luister naar de klanken van je lach

op zoek naar ons refrein

dat ik verstopte

bang dat je het horen zou

laat ons toch de golven

die dansen in tinten wind

ik drijf dichter van jezelf

jouw naam nog in mijn handen

telkens je ogen helder parelen

krullen de toppen van mijn hart

ik tast de lijnen van jouw leven

geniet van al je vrolijkheid

hoeveel plannen ik ook smeed

steeds ontwapenend door mysterie

kom ik niet tot mooie woorden

die mijn verhaal verklappen

mag ik je ooit eens vragen

met te leren wat leven is

door simpelweg jezelf te zijn

ik weet pas wat liefde is

als ik ze met jou dromen mag

Als een vlinder zo teer

Als een vlinder zo teer

als een veertje zo licht

strijk ik behoedzaam neer

Ik streel zacht

in het donker van de nacht

jouw tederheid

Zo zacht als satijn

zo zoet als honingwijn

proef ik jouw lippen

Als dauwdruppels in het gras

zo breekbaar als glas

koesteren vleugels jouw zijn

Gevangen in kleuren

opnemend jouw geuren

vervangen pijn een moment voor gelukzaligheid