maandag 15 februari 2010

Gebogen

Gebogen over mijn schaduw
sta ik getekend van verdriet
er zijn mensen die me passeren
maar naar me kijken doen ze niet

wat geweest is lijkt oneindig
tikte traag aan mij voorbij
en ik bleef bij de gedachten
hoelang het heden nog zou zijn

zonder al te warme kleding
tikt de vorst weer op mijn rug
en bevriezen stil mijn handen
hoor ik de wind die naar me zucht


en hier sta ik dan in mijn eentje
daar vervliegt mijn laatste hoop
ik vraag me af hoe het zou komen
waarom juist ik het leven koos.

5 opmerkingen:

Jean zei

Veerelke weer een zo mooi gedicht, om in je zetel weg te droomen.
Groetjes en dikke knuf.

frank zei

dat vraag ik me dikwijls af hoor heb je in mijn hooft gekeken,en vroeger hadik veel vrienden met nadin maar nu heeft stilaan ieder een eigen leven

Dominique zei

ik zou je wel aankijken hoor Veerle als ik je passeer,dat zou voor mij een dikke afrond zijn,of ik moet je niet gezien hebben.
maar voor de rest is met dolfijntje bijna alles ok,alleen ga ze vrijdag onder de ct scan met de knie
liefs en slaapwel
dolfijntje

max zei

ha Veerle snoepjes zijn op hoor,baasje heeft geen centen meer is gisteren door zijn bed gezakt lol hoor,gedichtje is mooi hoor,moest vertellen van baasje dat we naar Antwerpen komen volgende maand baasje gaat paar dagen bij zijn zus en ik ga mee hoor dus koopt maar wat lekkers want we komen piepen in Deurne max

Borriquito zei

hallo Veerle,

om stil van te worden, zo mooi !!
fijne dinsdag
groetjes